Prawo jest to system norm prawnych, które można uznać za swego rodzaju dyrektywy postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego tworu społecznego, w celu ustanowienia zasad postępowania. Ład społeczny utrzymywany jest przy pomocy właściwych organów władzy, które mogą posunąć się do użycia przymusu, w celu jego zachowania. 

Na przestrzeni wieków powstało wiele koncepcji prawa. Wspólną cechą ich wszystkich była chęć stworzenia definicji, które określałaby pewne normy zachowania, dzięki którym zapanowałby pewien porządek. Zasady te pod groźbą kary za ich nieprzestrzeganie gwarantują posłuszeństwo, jak i równe prawa obywatelom, sprawiedliwość społeczną, do której wszyscy wewnętrznie dążą. Prawo jest jednym z najistotniejszych tworów społecznych regulujących wszelkiego rodzaju relacje i gwarantującym ludziom poczucie bezpieczeństwa. 

Spór o naukowość prawoznawstwa opiera się na różnicach światopoglądowych między ugrupowaniem naturalistów i antynaturalistów. Konflikt ten nie odnosi się tylko do samego prawoznawstwa, lecz wszystkich nauk społecznych i ich statusu metodologicznego. Początku tej konfrontacji można doszukiwać się w XIX wieku, kiedy ugrupowania te rozpoczęły dyskusje na temat możliwości zastosowania nauk przyrodniczych w naukach społecznych.

Naturaliści unifikują świat kultury ze światem natury, dochodząc do wniosku, że metodologia wszystkich nauk jest jednolita. Uznali oni, że możliwe jest znalezienie perspektywy poznawczej bez konieczności wprowadzania pewnych założeń i odniesień do wartości. Według nich głównym wyznacznikiem są metody empiryczne, poznanie dzięki obiektywnym obserwacjom istniejącej rzeczywistości, dzięki którym można formułować teorie naukowe. Celem nauk prawnych jest wyjaśnienie zależności między faktami prawnymi i znalezienie prawidłowości w prawie, dzięki czemu można przewidywać przyszłe zdarzenia prawne. 

Antynaturaliści uznają z kolei, że obserwacje dostarczają niepełnej wiedzy kulturowej, zakładając, że każdy przedmiot kultury, składa się ze sfery rzeczywistej, którą można zaobserwować oraz sfery znaczeniowej, która ma charakter inteligibilny, zależny od określonej grupy społecznej. Według antynaturalistów rzeczywistość ma charakter dualistyczny, a jedyną metodą metodologiczną nauk społecznych jest ich zrozumienie poprzez połączenie obu tych sfer.