Termin ‚prawa’ niezmiennie był i będzie kojarzony z pewnym ładem, porządkiem społecznym i dyscypliną. Nie jest to natomiast jedyna definicja, a raptem jedna z wielu możliwości jego rozumowania. Regulują one stosunki między ludźmi i za których złamanie grozi konkretna kara. 

   Można wysunąć także tezę, iż prawo chroni nas od bezprawia. Mimo, że to stwierdzenie brzmi zwyczajnie, to posiada w sobie bardzo wiele sensu. Jeżeli na świecie panowałoby bezprawie, to ludzie musieliby zmierzyć się z chaosem, anarchią i całkowitym upadkiem moralności. Ponadto każdy mógłby wymierzać sprawiedliwość na własną rękę. W świecie, w którym nie ma żadnych zasad nie dałoby się normalnie funkcjonować.  

Prawoznawstwo to zespół nauk, których przedmiotem zainteresowania jest prawo i państwo. Nie jest to nauka jednolita, ponieważ istnieją różne teorie na temat metody badania, poznawania i jej praktycznego użycia. Od dawna toczy się spór, czy w ogóle prawoznawstwo można nazywać nauką. Jeśli się chce określić, czy dana sfera ludzkiej wiedzy jest nauką, należy wskazać metody jej badania. Jednakże na samym gruncie prawoznawstwie powstały dwie, konkurujące ze sobą teorie wyjaśniające metodologie badań norm prawnych. Według teorii naturalizmu metody badania prawa powinny być empiryczne, czyli takie same jak w przypadku nauk przyrodniczych, ponieważ tylko wtedy można wykluczyć subiektywizm. W przypadku nauk przyrodniczych dużo prostsze jest jasne określenie kierunku badań czy wykorzystywanych technik. Jednak w przypadku prawoznawstwa nie jest to niemożliwe. Kolejnym argumentem jest spojrzenie na sposób w jakim tworzone jest prawo. Oczywisty jest fakt, że system prawny nie tylko dotyczy wąskich zagadnień, a przede wszystkim tworzy spójną całość, gdzie przepisy nie powinny się wykluczać. Tak więc w przypadku prowadzenia badań czasami nie można skupić się tylko na niewielkim zakresie, gdyż łączy się on z innymi zagadnieniami i tworzy się już spory obszar poszukiwań.  Antynaturaliści uważają, że metody empiryczne są niewystarczające, ponieważ wszystkie wytwory ludzkiej kultury (w tym prawo) posiadają też znaczenie aksjologiczne, którego nie można zbadać w taki sam sposób jak przyrodę.

    Spór o naukowość prawoznawstwa dotyczy statusu metodologicznego tej nauki i toczy się pomiędzy naturalistami i antynaturalistami. Pierwsza grupa uważa, że prawoznawstwo powinno być badane metodologią nauk przyrodniczych. Antynaturaliści są z kolei zdania, że prawoznawstwo jako nauka humanistyczna wymaga innego podejścia i odmiennych metod badawczych. Możemy uznać, że prawo jest nam jak najbardziej potrzebne i chociaż bierze ono pod uwagę kwestie dobra ludzi i sprawiedliwości, nigdy nie dojdzie do sytuacji, że wszyscy będą z niego z pełni zadowoleni, gdyż jest to sztuka niezwykle trudna i złożona.