Prawo to element życia, który występował w większości znanych
nam cywilizacji, od wielu wieków pojęcia prawa występuję w społeczeństwie,
według mnie dla ówcześnie żyjących ludzi jak i dla nas występowanie prawa jest niezbędne.
Prawo jest nam potrzebne przede wszystkim do tego, aby w społeczeństwie panował
porządek oraz poczucie bezpieczeństwa. Uważam, że prawo ułatwia zorganizowane funkcjonowanie
społeczeństwa. Potrzebujemy prawa, aby wiedzieć „czego nam nie wolno” (gdyż
nie ma przestępstwa bez ustawy). Według słownika języka polskiego PWN, prawo to
„ogół przepisów i norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej
społeczności”.
Analizę sporu o naukowość prawoznawstwa, zacznijmy od przyjrzenia się kryteriom, które decydują, że dana dyscyplina wiedzy jest nauką. Według dr. Artura Kotowskiego przyjmujemy dwa takie kryteria, tj. obszar badań, a także metodę badawczą. Prawoznawstwo mające bogatą kulturę uniwersytecką, nie do końca spełnia te kryteria, chociaż posiada ono wielowiekową tradycję uznania za naukę. Jak sama nazwa wskazuje, prawoznawstwo bada prawo jednak metoda badawcza nie jest ściśle określona, ponieważ kierunki prawnicze wprowadzają swoje własne metody, które często prowadzą do rozbieżności. Konflikt o naukowość prawoznawstwa, polega przede wszystkim na konfrontacji dwóch poglądów: naturalizmu i antynaturalizmu. Naturaliści twierdzili, że nauki społeczne winny być uprawiane w taki sam sposób jak przyrodoznawstwo. Zakładali jedność metodologiczną wszelkich nauk. Sprowadza się to do tego, że dyscyplina, która chce zdobyć przymiot naukowości, powinna stosować metody badawcze wykorzystywane na gruncie nauk przyrodniczych. W paradygmacie naturalistycznym zdaniem K. Poppera nauka prawa powinna być nauką empiryczną, której zadaniem będzie wyjaśnianie, przewidywanie oraz instrumentalnie skuteczne sterowanie procesami społecznymi. Z kolei antynaturaliści postulowali obiektywną i w pełni autonomiczną metodę poznania nauk humanistycznych. Ich zdaniem, dualistyczny charakter rzeczywistości kultury, która składa się nie tylko z substratu materialnego, ale i ze strony znaczeniowej wymaga swoistej metody badawczej, jaką jest rozumienie[1]. Konflikt naturalizmu z antynaturalizmem ciągnie się od wielu lat i prawdopodobnie długo nie zostanie rozwiązany.
Podsumowując, prawo dla pojedynczej jednostki jak i dla ogółu społeczeństwa jest bardzo ważne, natomiast w kwestii sporu o naukowość prawoznawstwa to pozostanę neutralny, stwierdzając że najrozsądniej jest spoglądać na
uzasadniania twierdzeń stawianych zarówno przez naturalistów jak i antynaturalistów.
[1] Makowiec A., Dębowski P. „Nauki prawne w perspektywie metodologicznego
sporu naturalistów z antynaturalistami” s. 31-33