Już od czasów pierwszych starożytnych cywilizacji prawo stanowiło nieodłączny element życia w społeczeństwie. Bez względu na to czy było ono skonstruowane w sposób archaiczny i kazuistyczny, czy też zostało skrupulatnie i wieloaspektowo skodyfikowane, tak jak to miało miejsce w przypadku systemu rzymskiego, prawo od zawsze miało za zadanie organizować i podporządkowywać członków danej wspólnoty. Każda zbiorowość począwszy od np. uczniów w klasie, aż po wszystkich obywateli danego państwa potrzebuje mieć ustalone zasady postępowania. Są one regulowane zarówno przez normy moralne, religijne, obyczajowe, jak i prawne.

Oczywiście nawet najbardziej przemyślane, rozbudowane i sprawiedliwe zasady będą konsekwentnie łamane przez jakiś odsetek społeczeństwa. 

 Jednakże już samo istnienie wyżej wymienionych norm sprawia, że w wypadku ich naruszenia człowiek będzie musiał się liczyć z odpowiednimi konsekwencjami. Najczęściej tymi szczególnie dotkliwymi, a co za tymi idzie, skutecznie zniechęcającymi do popełnienia czynu zabronionego okazują się sankcje ustanowione przez prawo pozytywne. Zatem pomimo iż, system prawny nie zapobiega w pełni niepożądanym zachowaniom, to znacząco wpływa na bezpieczeństwo i polepszenie życia we wspólnocie.

Na przestrzeni lat wśród teoretyków prawa powstał spór o naukowość prawoznawstwa. Jak podkreśla Artur Kotowski wynika to z trudności w sklasyfikowaniu konkretnych metod badawczych jakimi miałoby się ono posługiwać. W przeciwieństwie do nauk przyrodniczych, które swoich odkryć dokonują na podstawie szeroko rozumianych eksperymentalnych metod badawczych, prawoznawstwo stosuje jedynie aksjologię. Narodziło się zatem pytanie czy nauki humanistyczne i przyrodnicze muszą mieć wspólne zasady metodologiczne?

Poszukiwanie jednoznacznej odpowiedzi doprowadziło do wykształcenia się dwóch stanowisk: naturalistycznego i antynaturalistycznego. Naturaliści zakładają, że prawo powinno się badać metodą empiryczną. Z kolei antynaturaliści uważają, iż trzeba zdecydowanie oddzielić nauki przyrodnicze od nauk humanistycznych. Argumentują swoje twierdzenie głosząc opinie, że prawo jest ściśle powiązane z moralnością człowieka, zatem wykorzystywanie sposobów badań nauk przyrodniczych może się okazać niewystarczające, aby w pełni opisać dane zjawisko. 

Podsumowując, moim zdaniem, prawo jest kluczowym elementem w historii człowieka. Bez wątpienia jako ludzkość nie osiągnęlibyśmy tak wiele zarówno w dziedzinie nauki jak i kultury bez wprowadzenia systemów prawnych, które gwarantowały i chroniły podstawowe prawa człowieka.