Prawo jest niezwykle ciekawym, a zarazem trudnym do zdefiniowania zjawiskiem. Od czasów starożytnych zastanawiano się czym tak naprawdę jest i jaką funkcję pełni nie tylko w życiu każdego obywatela, ale również w funkcjonowaniu państwa. Najbardziej powszechne jest przekonanie, iż prawo jest to zbiór norm i reguł podzielonych na tzw. gałęzie, gdzie każda z nich reguluje inną dziedzinę życia społecznego.
Rozważania nad samą definicją prawa od wieków były związane z przeświadczeniem o potrzebie wprowadzenia ładu społecznego. W czasach starożytnych niezwykle silnie zakorzeniony był pogląd o istnieniu naturalnego porządku spraw, będącego nieodłącznym elementem obowiązującej w świecie harmonii. Bez uchwalenia odpowiednich przepisów i regulacji w świecie zapanowałby chaos, podstawowe prawa i godności człowieka najpewniej zostałyby złamane. Pozwolę sobie przytoczyć łacińską paremię, która moim zdaniem idealnie obrazuje jak ogromną rolę w życiu każdego z nas pełni prawo – „Hominum causa omne ius constitutum sit”, czyli wszelkie prawo ustanawia się ze względu na ludzi. Już od czasów rozkwitu rzymskiej jurysprudencji istniało przekonanie o potrzebie uregulowania stosunków prawnych oraz ochronie podstawowych praw obywateli. Mimo że w obecnie coraz częściej mamy do czynienia z ustawodawstwem uderzającym w jednostkę i jej przyrodzoną wolność oraz zaczynamy wątpić w znaczenie tej sentencji, nie powinniśmy się łudzić, iż prawo zawsze było i będzie stworzone z myślą o każdym z nas, gwarantując przede wszystkim poczucie sprawiedliwości społecznej i bezpieczeństwa. Kodyfikacje prawne nie tylko chronią interesy ludzi, ale dodatkowo przestrzegają przed nadużywaniem bądź łamaniem zawartych w kodeksach postanowień, kształtując odpowiednie postawy już od najmłodszych lat.
Prawoznawstwo w naszej kulturze może poszczycić się wiekową tradycją, jednak w dzisiejszych czasach wciąż pojawiają się liczne wątpliwości o naukowość tejże dziedziny. Według Artura Kotowskiego, aby jakaś dyscyplina została uznana za pełnoprawną naukę powinna mieć jasno określony przedmiot badań oraz unikatową metodę badawczą. Mimo swojej długoletniej historii, prawoznawstwo z trudem spełnia te wymagania. Z biegiem lat wyodrębniły się dwa przeciwstawne stanowiska – naturalizm oraz antynaturalizm. Naturaliści deklarują konieczność integracji metodologii wszystkich nauk, a za najskuteczniejszą uważają metodę empiryczną, będącą podstawą skuteczności nauk przyrodniczych. Antynaturaliści negują możliwości poznawcze podejścia empirycznego, zaś zwracają uwagę na istotną rolę obecności zagadnień aksjologicznych w badaniach. W swoich badaniach podkreślają konieczność łączenia sfery materialnej ze sferą znaczeniową.
Podsumowując, prawo pełni niezwykle ważną rolę, odpowiednia kodyfikacja gwarantuje utrzymanie się ładu społecznego, a przede wszystkim poszanowanie podstawowych praw każdego obywatela. Na tle toczonego od lat sporu o naukowości prawoznawstwa, uważam, że nie powinno ono być pozbawione statusu pełnoprawnej nauki, gdyż niezaprzeczalnie miało znaczący wpływ na poznanie tak złożonego zjawiska jakim jest prawo. Uważam, że trudno opowiedzieć się wyłącznie po stronie naturalistów bądź antynaturalistów, ponieważ każda ze stron formułuje trafne wnioski.