Prawo, to zbiór norm postępowania, ustanowionych przez państwo, których przestrzeganie zabezpieczone jest sankcją. Według Maxa Webera, państwo posiada monopol do legalnego stosowania przemocy fizycznej, w celu utrzymania władzy, porządku i spokoju społecznego. Koncepcja ta ma sens tylko w tedy, gdy prawo, które określa zasady stosowania tego przymusu jest odpowiednio skonstruowane. Musi być ono spójne, sprawiedliwe, a przede wszystkim zgodne z podstawowymi wartościami moralnymi. Ponad to, określa ono działanie organów państwowych, oraz relacje między ludźmi. Bez niego w społeczeństwie panowała by anarchia i chaos.

Odpowiadając więc na pytanie: po co nam prawo ? można śmiało stwierdzić że zapewnia nam bezpieczeństwo i umożliwia normalne życie w społeczeństwie. Daje państwu możliwość legalnego stosowania przemocy w stosunku do osób łamiących zasady współżycia społecznego czy naruszających wolność i bezpieczeństwo innych ludzi. Warto również tutaj wspomnieć że jest gwarantem uczciwości i sprawiedliwości wszystkich reakcji zachodzących między ludźmi w społeczeństwie. Tworzenie takiego prawa jest naturalnym skutkiem rozwoju społecznego i potrzebą ludzi, którzy chcą żyć w normalnym i bezpiecznym społeczeństwie.

Odwołując się do tematu kryzysu na granicy polsko – białoruskiej, sądzę iż państwo, które stosuje prawo w celu zapewnienia bezpieczeństwa własnym obywatelom powinno również zapewnić je uchodźcom. Było by to zgodne z podstawowymi wartościami moralnymi oraz umowami międzynarodowymi, które obowiązują Polskę. Nie chodzi mi o to żeby bez jakiekolwiek kontroli przepuszczać osoby przez granicę, ale udzielić im należytej pomocy i wsparcia, tak aby nie było sytuacji w której ludzie umierają na granicy.

Poruszając temat naukowości prawoznawstwa, jest to spór zapoczątkowany w XIX wieku o to czy prawoznawstwo jako wstęp do uporządkowanej wiedzy o prawie jest nauką. W dyskusji na ten temat można wyróżnić 2 strony: antynaturalistów i naturalistów. Antynaturaliści twierdzą że prawo nie daje bezpośredniej wiedzy o tym co społeczne, a każdy przedmiot kultury, dający się poznać za pomocą zmysłów ma dwie strony: substrat materialny i stronę znaczeniową. Substrat materialny to fizyczna podstawa, którą poznajemy za pomocą zmysłów, natomiast strona znaczeniowa odnosi się do kultury danego społeczeństwa. Prowadzi to do stwierdzenia że prawo ma charakter dualistyczny, jesteśmy je  w stanie poznać po przez stronę materialną oraz po przez kulturę. Opozycją do tego poglądu są naturaliści, twierdzą oni że obserwacja po przez zmysły daje pełną wiedzę o prawie. Uważają że prawo to nauka w paradygmacie empirycznym, a co za tym idzie że powinno przewidywać, wyjaśniać oraz skutecznie sterować procesami społecznymi. Łączą oni kulturę i naukę czego skutkiem jest formułowanie teorii naukowych służących wyjaśnianiu różnych zjawisk zachodzących w społeczeństwie.

Podsumowywująca, spór pomiędzy tymi dwoma poglądami jest bardzo ciężko rozstrzygnąć. Uważam, że ze względu na niemożliwość stwierdzenia, która koncepcja jest lepsza, powinniśmy korzystać w równy sposób z obu założeń.