Do podstawowych sposobów pojmowania źródeł prawa polskiego należy rozróżnienie źródeł prawa w znaczeniu materialnym, formalnym oraz poznawczym.

• W ujęciu materialnym źródłem prawa jest wszystko to, co wpływa na powstawanie prawa.
• Pojęcie źródeł prawa w znaczeniu formalnym oznacza rezultat działalności kompetentnego organu państwowego, w którym jest wyrażone prawo.

Źródła prawa w znaczeniu formalnym tworzą hierarchiczny układ aktów normatywnych. Pierwszorzędne znaczenie odgrywa Konstytucja RP, następnie ustawy oraz akty podustawowe o różnej mocy prawnej (powszechnie obowiązujące wszystkie podmioty w danym państwie względnie adresowane do określonej grupy adresatów). Źródła prawa w znaczeniu formalnym są rezultatem procesu tworzenia (stanowienia) prawa.

Źródła prawa są jednocześnie źródłami poznania prawa, w przypadku gdy dowiadujemy się z nich o treści obowiązującego w danym czasie prawa.

• Art. 87 Konstytucji: 1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
  2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.

Przeczytaj też więcej.