5. Naukowość prawoznawstwa
5.2. Cel naturalistów: integracja metodologiczna nauki
Przypomnijmy – metoda badawcza nauk przyrodniczych opiera się na następujących założeniach:
- rzeczywistość istnieje i można wiernie odzwierciedlić jej kształt przez poznanie
- podstawą poznania jest obserwacja, czyli użycie zmysłów wiążących nas ze światem zewnętrznym
- pożądana obserwacja to proces niezależny od subiektywnych ocen badacza, a co za tym idzie dająca intersubiektywne wyniki
- obserwacje pozwalają na formułowanie teorii naukowych, wyjaśniających zjawiska, dających także możliwość ich przewidywania i technicznego wykorzystania wiedzy o ich przebiegu
Można tu przytoczyć słynne słowa A. Comte’a: „Wiedzieć, by przewidywać, przewidywać, aby móc działać”.
-
Naturaliści postulują jedność świata kultury i natury, a co za tym idzie opowiadają się za integracją metodologii wszystkich nauk.
Według nich najodpowiedniejszą metodą, która powinna mieć zastosowanie w całej nauce jest metoda empiryczna wypracowana na gruncie przyrodoznawstwa – to ona właśnie jest podstawą dużej skuteczności nauk przyrodniczych. Według naturalistów nauki humanistyczne nie potrafią osiągać pożądanych rezultatów, a to z uwagi na niedojrzałość metodologiczną właśnie. Prowadzone poznanie świata przyrody dało w historii tak doskonałe wyniki, gdyż oparte było na bezstronnej i wolnej od wartości obserwacji. Humanistyka natomiast uwikłana w wartościowanie i oceny nie może w takim kształcie prowadzić do równie spektakularnych sukcesów. I ma to dotyczyć to także nauk prawnych!