5. Naukowość prawoznawstwa

5.2. Cel naturalistów: integracja metodologiczna nauki

Przypomnijmy – metoda badawcza nauk przyrodniczych opiera się na następujących założeniach:

  • rzeczywistość istnieje i można wiernie odzwierciedlić jej kształt przez poznanie
  • podstawą poznania jest obserwacja, czyli użycie zmysłów wiążących nas ze światem zewnętrznym
  • pożądana obserwacja to proces niezależny od subiektywnych ocen badacza, a co za tym idzie dająca intersubiektywne wyniki
  • obserwacje pozwalają na formułowanie teorii naukowych, wyjaśniających zjawiska, dających także możliwość ich przewidywania i technicznego wykorzystania wiedzy o ich przebiegu

Można tu przytoczyć słynne słowa A. Comte’a: „Wiedzieć, by przewidywać, przewidywać, aby móc działać”.

  • Naturaliści postulują jedność świata kultury i natury, a co za tym idzie opowiadają się za integracją metodologii wszystkich nauk.

Według nich najodpowiedniejszą metodą, która powinna mieć zastosowanie w całej nauce jest metoda empiryczna wypracowana na gruncie przyrodoznawstwa – to ona właśnie jest podstawą dużej skuteczności nauk przyrodniczych. Według naturalistów nauki humanistyczne nie potrafią osiągać pożądanych rezultatów, a to z uwagi na niedojrzałość metodologiczną właśnie. Prowadzone poznanie świata przyrody dało w historii tak doskonałe wyniki, gdyż oparte było na bezstronnej i wolnej od wartości obserwacji. Humanistyka natomiast uwikłana w wartościowanie i oceny nie może w takim kształcie prowadzić do równie spektakularnych sukcesów. I ma to dotyczyć to także nauk prawnych!