Prawo to zbiór norm, których obowiązywanie odpowiada za ład i porządek. Warto zaznaczyć, że z reguły każde państwo kształtuje własne zasady, które są zazwyczaj zgodne ze zwyczajami, systemem wartości, historią, kulturą, nastrojami społecznymi oraz warunkami występującymi na terenie. Prawo moim zdaniem nie bierze się znikąd, ponieważ odbiegając od realiów nie byłoby bliskie ludziom i pojawiałyby się większe problemy z jego egzekwowaniem. Pojęcie prawa to szeroki termin zawierający w sobie szczegółowe gałęzie takie jak administracyjne, karne, konstytucyjne oraz cywilne. Duży zakres spraw sam pokazuje, że prawo odgrywa istotna rolę w kontaktach państwo-obywatel, lecz także w relacjach między podmiotami prywatnymi.

Prawo jest potrzebne, gdyż reguluje sposób funkcjonowania, który daje poczucie sprawiedliwości, równości oraz porządku społecznego. Przepisy prawa są gwarantem mającym zapewnić wrażenie obiektywnego arbitra w sporze między jednostkami. W tym przypadku można mówić o trwałości i następczości zasad, przyjmowanych według określonego porządku. Skomplikowanie prawa ma za zadanie pozostawienie najmniejszej ścieżki na błędną interpretacje, co także wydaje się sensowne, ponieważ nie zawsze prawo napisane prostym i ogólnym językiem byłoby lepszym rozwiązaniem.

Pochylając się nad znaczeniem terminu prawoznawstwa warto zauważyć, iż mimo zauważalnej aktywności pojęcia na studiach humanistycznych nie łatwo jednoznacznie wskazać, czy jest ono nauką. Prawoznawstwo zajmuje się prawem oraz państwem, a więc kwestiami ze sobą powiązanymi pełniącymi ważne funkcje. Jednocześnie ciężko mi przyznać pełną słuszność  wyłącznie naturalistom lub tylko antynaturalistom z faktu, iż obie koncepcje dają pełniejszy ogląd sytuacji. W mojej opinii skoro prawoznawstwo wyjaśnia mechanizmy możliwe do pogłębienia wiedzy i zaobserwowania to można nazwać je nauką.