Prawo jest nieodłącznym aspektem występującym na przestrzeni wieków w każdej istniejącej zbiorowości ludzkiej. Najstarszy znany nam zapis prawa pochodzi z XVIII w.  p.n.e. ze starożytnej Mezopotamii. Ciągłość jego występowania od czasu owego Kodeksu daje nam obraz wagi jaką ma w życiu społecznym. Nie jesteśmy w stanie opisać prawa jedną prostą definicją. Jest to konstrukcja tak wieloaspektowa, iż czyni ją to jedyną w swoim rodzaju. Pewnym jest, że nie możemy obracać się wokół tematyki prawa bez postrzegania go jako zespołu zasad i reguł postępowania w społeczeństwie.

Prawo pomaga nam odnaleźć się w szalenie skomplikowanym świecie oraz podporządkować go sobie. W pewien sposób prawo „oczyszcza” nas z pobudek natury wręcz zwierzęcych. Daje nam możliwość wejścia na wyższy poziom, znacząco odróżniający nas od całej reszty gatunków na Ziemi. Przede wszystkim prawo zapewnia nam bezpieczeństwo. Trudno wyobrazić sobie dobrze i zdrowo prosperujące społeczeństwo pogrążone w chaosie, bo to właśnie prawo ma zapewniać porządek. Dzięki funkcji wychowawczej oraz zwłaszcza, sankcjonującej prawa wyplewia się zachowania, które dla społeczeństwa są nieakceptowalne i destruktywne. To daje nam poczucie bezpieczeństwa, ponieważ mamy wówczas podstawy do zaufania drugiej osobie.

Prawo bardzo sprawnie kontroluje przejawy destabilizacji oraz nadużyć poprzez stawianie wszystkich równymi wobec niego. Bez znaczenia jest to z jakiego środowiska ktoś pochodzi, jaki ma status finansowy etc. dla prawa każdy jest równy. Jest to oczywiście stan idealny, do którego dąży większość Europejskich społeczeństw.

Dobrze funkcjonujące prawo zapewnia możliwość rozwoju danej zbiorowości. Załóżmy, iż nie ma kontroli nad statusem własnościowym dóbr. W takiej sytuacji próba kumulowania dóbr jest bezcelowa i wszelkie ambicje ludzi do bogacenia się mijają się z zamierzeniami, ponieważ Ci ludzie mogą i z duża pewnością będą narażeni na utratę majątku przez działania ludzi nieuczciwych.

Kwestia naukowości prawa jest tematem sporu w środowisku naukowym. Prawoznawstwo rozumiane jest jako pewien ogół, zespół nauk i dyscyplin powiązanych z poznawaniem i rozumieniem prawa jak i zarówno roli państwa. Z racji swojej niejednorodnej natury i możliwości badania prawa uformowały się dwa znaczące obozy: naturalistyczne oraz antynaturalistyczne. Zdaniem dr A. Kotowskiego aby móc zaliczyć dyscyplinę za naukę, należy określić obszar nad nią badań oraz specyficzną metodę jej badania. Jest to niezwykle trudne zadanie, ponieważ spór ten orbituje wokół większej dyskusji na temat słuszności uznawania nauk humanistycznych, do których zaliczamy naukę o prawie. Spór miedzy wyżej wymienionymi stronnictwami leży w postawach metodologicznych. Naturalizm zakłada badanie za pomocą empiryczną, poprzez obserwację. Z kolei antynaturalizm kładzie nacisk na dwoisty charakter tej nauki, gdzie sama obserwacja nie daje pełni poznania.

Sporu tego prawdopodobnie nigdy nie będzie dało się pogodzić, co za tym idzie, należy uważnie czerpać wiedzę jak i metody zarówno w założeniach naturalistycznych oraz antynaturalistycznych.